– Η παρατεταμένη καθιστή θέση κατά τη διάρκεια της ημέρας παρεμποδίζει μια συνεδρία άσκησης που θα ακολουθήσει να προκαλέσει τη φυσιολογική μεταγευματική αύξηση της οξείδωσης των λιπών και τη μείωση της συγκέντρωσης των τριγλυκεριδίων στο πλάσμα (δηλ. επιφέρει “αντίσταση στην άσκηση”).
– Η αντίσταση στην άσκηση μπορεί να προληφθεί με καθημερινή βάδιση 8.500 βημάτων, ή διακόπτοντας την 8ωρη καθιστή θέση με αρκετά ποδηλατικά σπριντ υψηλής ισχύος διάρκειας 4 δευτερολέπτων ανά μια ώρα.
– Ένα ιστορικό πραγματοποίησης μικρού αριθμού βημάτων ημερησίως, κατά τη διάρκεια ενός βραχυπρόθεσμου προγράμματος αερόβιας άσκησης, μειώνει σημαντικά ορισμένες κλασικές μεταβολικές προσαρμογές της άσκησης, υποδηλώνοντας ότι η αντίσταση στην άσκηση έχει προεκτάσεις και πέρα από τον μεταβολισμό των λιπών.
– Έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ του ιστορικού σωματικής δραστηριότητας (π.χ. βήματα ανά ημέρα) και των ασκησιογενών ερεθισμάτων στη ρύθμιση ορισμένων οξέων και χρόνιων προσαρμογών που προκαλεί η άσκηση.
– Επομένως, εάν ο στόχος είναι να διατηρηθεί ένας υψηλός ρυθμός οξείδωσης των λιπών, ακόμη και σε άτομα που πληρούν τις συνιστώμενες κατευθυντήριες οδηγίες άσκησης, είναι απαραίτητο τα άτομα αυτά, όταν δεν ασκούνται, να είναι σωματικά δραστήρια καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το ιστορικό σωματικής δραστηριότητας φαίνεται να είναι σημαντικό για την ανάπτυξη κατευθυντήριων οδηγιών άσκησης και σωματικής δραστηριότητας.