Η τακτική άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση, αλλά οι υποκείμενοι μηχανισμοί που διαμεσολαβούν αυτή την ευεργετική επίδραση παραμένουν ασαφείς. Πρόσφατη επιστημονική μελέτη αξιολόγησε την πιθανή συμμετοχή της παννεξίνης-1 (pannexin 1),   ενός διαύλου απελευθέρωσης ΑΤΡ, στη μείωση της αρτηριακής πίεσης που προκαλείται με την άσκηση.  Είκοσι επτά άνδρες μέσης ηλικίας, 13 με φυσιολογική αρτηριακή πίεση και 14 με υπέρταση σταδίου 1 (συστολική αρτηριακή πίεση 130 – 139 mm Hg και διαστολική 80 – 89 mm Hg), οι οποίοι δεν ελάμβαναν φαρμακευτική αγωγή, συμμετείχαν σε πρόγραμμα υψηλής έντασης αερόβιας άσκησης ποδηλάτησης διάρκειας 8 εβδομάδων. Η συγκεκριμένη μελέτη ανέδειξε ότι η ασκησιογενής μείωση της αρτηριακής πίεσης σε υπερτασικούς άνδρες χωρίς φαρμακευτική αγωγή δεν συνοδεύεται από μεταβολή της λειτουργίας του συγκεκριμένου διαύλου. Συνολικά, η μελέτη επιβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα της αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης στη μείωση της αρτηριακής πίεσης σε άτομα με ιδιοπαθή (πρωτοπαθή)  υπέρταση, ωστόσο, τα ευρήματα της μελέτης δεν υποστηρίζουν την εμπλοκή της παννεξίνης-1 σε αυτή την επίδραση της άσκησης. Έτσι, η συγκεκριμένη πρωτεΐνη φαίνεται να είναι απίθανο να αποτελέσει χρήσιμο φαρμακολογικό στόχο για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης στην ιδιοπαθή υπέρταση.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Η ικανότητα ενίσχυσης της κοινωνικής γνωστικής αντίληψης μέσω της συμμετοχής σε σωματικές δραστηριότητες και άσκηση έχει επιδράσεις σε πολλές πτυχές της ζωής όπως, για παράδειγμα, στις σχέσεις και την αποδοχή από τους συνομηλίκους, στις ακαδημαϊκές επιδόσεις, και στην επαγγελματική επιτυχία.

Συγκεκριμένα, όπως αναδεικνύουν πρόσφατες μελέτες:

– Οι λειτουργίες του αυτόνομου και του κεντρικού νευρικού συστήματος που εξελίχθηκαν για την αντιμετώπιση πολύπλοκων κοινωνικών συστημάτων καθορίζουν ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών γνωστικών ικανοτήτων, αλλά είναι επίσης ευαίσθητες στη σωματική δραστηριότητα και την άσκηση.

– Τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι μία συνεδρία άσκησης αντοχής και η αερόβια ικανότητα (καρδιοαναπνευστική αντοχή) επηρεάζουν τις πτυχές της αναγνώρισης και της ρύθμισης των συναισθημάτων της κοινωνικής νόησης.

– Οι αλλαγές στις λειτουργίες που διαμοιράζονται με άλλες γνωστικές περιοχές και η αυξημένη έκφραση της ωκυτοκίνης μπορεί να ευθύνονται για τα οξέα οφέλη της (μέτριας έντασης) άσκησης αντοχής.

– Η υψηλότερη αερόβια ικανότητα μπορεί να μεταφραστεί σε βελτιωμένες κοινωνικές γνωστικές ικανότητες λόγω της θετικής συσχέτισής της με την ισορροπία του αυτόνομου νευρικού συστήματος, καθώς και τη λειτουργία και τη δομή των κοινωνικών δικτύων του εγκεφάλου.

 

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο  ΕΔΩ

Η άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συνδέεται με πολλά περιγεννητικά οφέλη, ωστόσο λεπτομερή χαρακτηριστικά της δραστηριότητας στο σπίτι, στην εργασία και στις μετακινήσεις δεν έχουν περιγραφεί επαρκώς.

Πρόσφατη έρευνα σε 2.778 γυναίκες με μονήρη κύηση και 169 γυναίκες με δίδυμη κύηση που πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Μελέτης της Ανθρώπινης Εμβρυϊκής Ανάπτυξης στις Ηνωμένες Πολιτείες διερεύνησε τη σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια μονήρους και δίδυμης εγκυμοσύνης ανά είδος δραστηριότητας (σπίτι, εργασία,…)  και αναλόγως των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων των εγκύων.

Η  συγκεκριμένη έρευνα ανέδειξε ότι η αθροιστική σωματική δραστηριότητα μειώθηκε μη γραμμικά κατά τη διάρκεια της κύησης, ενώ το μέγεθος και το διάγραμμα της μείωσης διέφεραν ανάλογα με το είδος της δραστηριότητας, τη φυλή/εθνικότητα της εγκύου, τον αριθμό των (προηγούμενων) κυήσεων, την πολυδυμία και το αρχικό επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, ωστόσο δεν συσχετίστηκε με τον Δείκτη Μάζας Σώματος. Οι οικιακές ασχολίες και η επαγγελματική δραστηριότητα και όχι η αθλητική ενασχόληση συνέβαλαν κατά κύριο λόγο στη διαμόρφωση του (αυτο)καταγραφόμενου μεταβολικού ισοδυνάμου ωρών σωματικής δραστηριότητας ανά εβδομάδα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Συνολικά, η μέτρηση διαφορετικών μορφών δραστηριότητας πέραν της τακτικής άσκησης και η συλλογή διαχρονικών μετρήσεων είναι απαραίτητα για την πλήρη περιγραφή της σωματικής δραστηριότητας σε διαφορετικούς πληθυσμούς εγκύων γυναικών.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο  ΕΔΩ

Δεδομένα από 131 ηλικιωμένα άτομα  (66 ± 4,5 ετών, από τα οποία 63% ήταν γυναίκες) που συμμετείχαν σε 6μηνη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη σωματικής άσκησης ανέδειξαν ότι ο συνδυασμός ψυχοκοινωνικών, γνωστικών και δημογραφικών στοιχείων, καθώς και πολυτροπικών απεικονιστικών μετρήσεων στον εγκέφαλο μπορεί να προβλέψει την προσήλωση των ηλικιωμένων σε ένα πρόγραμμα άσκησης και να έχει ανεξάρτητη σχετική προγνωστική αξία.

Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο πάχος του φλοιού του εγκεφάλου στις σωματοαισθητικές και κατώτερες μετωπιαίες περιοχές και η μικρότερη επιφάνεια στις πρωτογενείς οπτικές και κατώτερες μετωπιαίες περιοχές, καθώς και η υψηλότερη κομβική λειτουργική συνδεσιμότητα στα μετωποπαρεγκεφαλιδικά δίκτυα και στα δίκτυα προσοχής, μεταξύ άλλων, προέβλεπαν την προσήλωση στην άσκηση.

Συνολικά, η συγκεκριμένη μελέτη έδειξε ότι σε μελλοντικές έρευνες υπάρχει ουσιαστική χρησιμότητα των μετρήσεων στον εγκέφαλο για το σχεδιασμό εξατομικευμένων πρωτοκόλλων άσκησης σε ηλικιωμένα άτομα. Ο έλεγχος αυτών των προβλέψεων και η επαλήθευσή τους θα επιτρέψει στους ερευνητές και τελικά στους κλινικούς ιατρούς να τις αξιοποιήσουν σε προσεγγίσεις εξατομικευμένης ιατρικής.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο  ΕΔΩ

– Η κυτταρική γήρανση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο  κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη, τον τοκετό και την καταστολή των όγκων. Ωστόσο, έχει καταστεί σαφές ότι η συσσώρευση γηρασμένων κυττάρων αποτελεί σημαντικό παράγοντα των γηριατρικών συνδρόμων και των χρόνιων ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία.

– Σε προκλινικά μοντέλα (πειραματοζώων), η στοχευμένη εξάλειψη των γηρασμένων κυττάρων με γενετικές και φαρμακολογικές προσεγγίσεις αποκαθιστά την υγεία των ιστών και μετριάζει την εξέλιξη πολλών ηλικιοεξαρτώμενων παθήσεων.

– Τα υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και η δομημένη άσκηση καθυστερούν σημαντικά την εμφάνιση και εξέλιξη πολλών χρόνιων ασθενειών και γηριατρικών συνδρόμων.

– Η άσκηση καταπολεμά πολλαπλές μορφές μοριακής βλάβης που σχετίζονται με την ηλικία και μπορούν να επάγουν τη διαδικασία της γήρανσης, ενώ ενδεχομένως προάγει την απομάκρυνση των γηρασμένων κυττάρων μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος.

– Συνοψίζοντας, τα πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η άσκηση αποτελεί δραστικό αντίμετρο στη σχετιζόμενη με την ηλικία συσσώρευση γηρασμένων κυττάρων.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο  ΕΔΩ