Tag: Άτομα με διαβήτη

Οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης είναι προσηλωμένοι στην προώθηση της σωματικής δραστηριότητας σε ενηλίκους με διαβήτη και έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση για παροχή βασικής, γενικής καθοδήγησης, όπως ανέδειξε σχετική έρευνα που διεξήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, σημαντικές προκλήσεις τους εμποδίζουν να επιτύχουν αυτούς τους στόχους κατά την άσκηση της κλινικής τους πρακτικής, όπως: – έλλειψη κατάλληλης εκπαίδευσης και κατάρτισης αναφορικά με το τρίπτυχο σωματική δραστηριότητα/διαβήτης/υγεία, – άγνοια των συνιστώμενων κατευθυντήριων οδηγιών για σωματική δραστηριότητα στο διαβήτη, – έλλειψη ενημέρωσης για τις επιλογές παραπομπής των ασθενών τους, – περιορισμένος χρόνος και περιορισμένη δυνατότητα πρόσβασης σε κατάλληλους πόρους. Παρόλα αυτά, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα

Σε ασθενείς με διαβήτη, η άσκηση προκαλεί υπερβολική αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης ενός δυσμενούς καρδιαγγειακού συμβάντος. Ως εκ τούτου, η διαλεύκανση των αντίστοιχων μηχανισμών έχει μεγάλη κλινική σημασία. Η αντίσταση στην ινσουλίνη (υπερινσουλιναιμία ή υπεργλυκαιμία) αποτελεί ένα από τα παθοφυσιολογικά χαρακτηριστικά του διαβήτη. Έτσι, η περιφερειακή και  κεντρική αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη παθολογικής αυτόνομης καρδιαγγειακής λειτουργίας στους διαβητικούς ασθενείς. Η ευαισθητοποίηση των αισθητικών νευρώνων των σκελετικών μυών από την ινσουλίνη ή τη γλυκόζη, καθώς και οι διαταραχές στη μεταφορά της ινσουλίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα (μείωση της δραστηριότητας της