Category: Επιστημονικές Έρευνες

Δεδομένα πρόσφατης επιστημονικής μελέτης καταδεικνύουν ότι η οξεία, υψηλής έντασης διαλειμματική άσκηση ποδηλάτησης τροποποιεί τη φλοιονωτιαία διεγερσιμότητα του μη ασκούμενου άνω άκρου σε υγιή ηλικιωμένα άτομα. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι μία μόνο συνεδρία ποδηλάτησης μεταβάλλει τη φλοιονωτιαία (πυραμιδική) διεγερσιμότητα, χωρίς να μεταβάλλει τα ενδοφλοιώδη ή διαημισφαιρικά νευρικά κυκλώματα, σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες σε άτομα νεαρής ηλικίας. Αυτές οι νευροφυσιολογικές επιδράσεις υποδηλώνουν ότι μια μεμονωμένη συνεδρία διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης μπορεί να επάγει τη νευροπλαστικότητα μέσω της αυξημένης εγκεφαλικής διεγερσιμότητας στον γηρασμένο πληθυσμό. Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη συνταγογράφηση μεμονωμένων συνεδριών άσκησης σε περιβάλλοντα

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των σχετικών μελετών έδειξε ότι ο αθλητισμός μπορεί να επηρεάσει θετικά τη σχολική επίδοση παιδιών και εφήβων. Η συμμετοχή σε αθλήματα εντός του σχολικού περιβάλλοντος και σε μέτριο βαθμό θα μπορούσε να βελτιώσει τις επιδόσεις των μαθητών, ιδίως στα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες. Ωστόσο, προκειμένου να υποβληθούν συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη αντίστοιχων στρατηγικών, χρειάζεται να εκπονηθούν μελέτες υψηλής ποιότητας που να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την επίδραση της δοσολογίας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των αθλημάτων στη σχολική επίδοση.   Διαβάστε το πλήρες άρθρο:    Sport_Participation_and_Academic_Performance_in.11

Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε ότι τα γενετικώς (προσδιοριζόμενα ως) λιγότερο δραστήρια άτομα διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιομεταβολικών νοσημάτων, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει εν μέρει τις συσχετίσεις που έχουν παρατηρηθεί μεταξύ χαμηλής σωματικής δραστηριότητας και υψηλότερου κινδύνου εμφάνισης ασθενειών και θνησιμότητας. Οι ίδιοι κληρονομικοί μηχανισμοί που σχετίζονται με τη φυσική κατάσταση και το μεταβολισμό μπορεί να συνδέονται τόσο με τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας όσο και με τον κίνδυνο καρδιομεταβολικών παθήσεων. Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν το γεγονός ότι οι ίδιοι γενετικοί παράγοντες μπορούν να τροποποιήσουν τόσο τη συμπεριφορά που σχετίζεται με την υγεία, όπως τη σωματική δραστηριότητα, όσο και τον κίνδυνο εμφάνισης

Η εξακολούθηση των ανεπαρκών επιπέδων σωματικής δραστηριότητας και του καθιστικού τρόπου ζωής, που χαρακτηρίζουν τον γενικό πληθυσμό των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, υπογραμμίζει την ανάγκη για εφαρμογή εφικτών στρατηγικών άσκησης που ταυτόχρονα βελτιώνουν την καρδιοαναπνευστική ικανότητα και μειώνουν τις επιπτώσεις της καθιστικής καθημερινότητας στην καρδιομεταβολική υγεία. Πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα αναδεικνύουν ότι τα «σνακ» άσκησης – που εδώ ορίζονται ως μεμονωμένες περίοδοι σύντομης, έντονης άσκησης που εκτελούνται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας – μπορεί να αποτελούν μια τέτοια στρατηγική. Τα «σνακ» άσκησης που περιλαμβάνουν 15-30 δευτερόλεπτα έντονης άσκησης, όπως ποδηλασία ή ανέβασμα σκαλοπατιών, τρεις φορές ημερησίως είναι αποτελεσματικά για τη

Συγκλίνουσες ενδείξεις υποδηλώνουν ότι η άσκηση θα μπορούσε να ενεργοποιήσει διαφορετικές οδούς που τροποποιούν τη δραστηριότητα των αργών κυμάτων κατά τη διάρκεια του ήρεμου ύπνου (non-rapid eye movement sleep), τα οποία έχουν συσχετιστεί με διαδικασίες παγίωσης της μνήμης. Πρόσφατες μελέτες σε ζώα παρέχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η χρόνια άσκηση επάγει θετικές αλλαγές στη νευροπλαστικότητα και προστατεύει διαφορετικούς τύπους μνήμης από τις επιπτώσεις μιας μεμονωμένης περιόδου αποστέρησης ύπνου, αλλά όχι από εκείνες ενός συνεχιζόμενου επί μακρόν περιορισμό του ύπνου. Ωστόσο, τα στοιχεία που υποστηρίζουν μια προστατευτική επίδραση της άσκησης έναντι των επιπτώσεων της έλλειψης ύπνου στη μνήμη του ανθρώπου είναι ακόμη

Πρόσφατη έρευνα εξέτασε το ρόλο της σωματικής και νοητικής δραστηριότητας στην αποκατάσταση της διάσεισης σε 78 αθλητές, με μέση ηλικία τα 19,6 έτη, της Εθνικής Αθλητικής Ένωσης Κολλεγίων των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι είχαν διαγνωστεί με διάσειση σχετιζόμενη με τον αθλητισμό. Η μελέτη ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα χαμηλής έως μέτριας έντασης αμέσως μετά τη διάσειση (εντός των πρώτων 48 ωρών) συνδέεται με μείωση του χρόνου που απαιτείται για την εξάλειψη των συμπτωμάτων και την επιστροφή στην ενεργό αθλητική συμμετοχή, σε αντιδιαστολή με τα χαμηλότερα ή υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας. Αντίθετα, η οξεία νοητική δραστηριότητα δεν συνδέθηκε με ενδείξεις αποκατάστασης