Skip to content

Category: subscription

Γενετικά μονοπάτια διέπουν τις ατομικές διαφορές ως προς την τακτική σωματική δραστηριότητα (s)

Μελέτες γενετικής επιδημιολογίας σε διδύμους και οικογένειες αποκαλύπτουν ισχυρή συμβολή γενετικών παραγόντων στην κληρονομησιμότητα της σωματικής δραστηριότητας που ο καθένας επιλέγει να ακολουθεί τακτικά. Αυτή η κληρονομησιμότητα ανέρχεται περίπου στο 26% για τις γυναίκες και 35% για τους άνδρες στην παιδική ηλικία, αυξάνεται στο 42% και στα δύο φύλα κατά την εφηβεία και παραμένει περίπου στο 45% σε όλη την ενήλικη ζωή. Ειδικότερα, μελέτες συσχετίσεων στο σύνολο του ανθρώπινου γονιδιώνατος υποδηλώνουν, ότι βιολογικά μονοπάτια που συνδέονται με την ικανότητα για άσκηση και την ευχαρίστηση που βιώνουν από την άσκηση οι ασκούμενοι εξηγούν κατά ένα μέρος την κληρονομησιμότητα της σωματικής δραστηριότητας.

Σωματική δραστηριότητα και κίνδυνος ευπάθειας σε γυναίκες 60 ετών και άνω (s)

Σωματική δραστηριότητα και κίνδυνος ευπάθειας σε γυναίκες 60 ετών και άνω Αν και αρκετές έρευνες έχουν αναδείξει ότι όσοι μακροχρόνια παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν ευπάθεια (δηλ. απώλεια σωματικών και λειτουργικών εφεδρειών και μείωση της ικανότητας εκτέλεσης των περισσότερο απαιτητικών δραστηριοτήτων), ωστόσο λίγες μελέτες έχουν εξετάσει διαχρονικά τη σχέση μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας και της εμφάνισης ευπάθειας σε ηλικιωμένους. Ειδικότερα στις γυναίκες, ο επιπολασμός της ευπάθειας παγκοσμίως είναι σημαντικά υψηλότερος (29%) από εκείνον στους άνδρες (20%). Σε έρευνα, στην οποία συμμετείχαν συνολικά 69.642 γυναίκες 60 ετών και άνω στις Ηνωμένες Πολιτείες, αξιολογήθηκε η σωματική τους

Ο ρόλος της σωματικής δραστηριότητας και της άσκησης στην παχυσαρκία (s)

Η παχυσαρκία αποτελεί μια χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο που πλήττει 650 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει την παχυσαρκία ως “μη φυσιολογική, ή υπερβολική συσσώρευση λίπους που αποτελεί κίνδυνο για την υγεία”. Καθώς η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δεν αφορά μόνο την απώλεια βάρους, αλλά περιλαμβάνει και τη βελτίωση της γενικής υγείας, τα συνολικά οφέλη που συνδέονται με την άσκηση θα πρέπει να μας επιβάλλουν να αναπτύξουμε πολιτικές επικεντρωμένες στην υποστήριξη και τη δυνατότητα όλων των ατόμων να συμμετέχουν σε σωματικές δραστηριότητες και άσκηση στην καθημερινή τους ζωή. Η σωματική δραστηριότητα επιφέρει σημαντικά οφέλη στην υγεία όλων, ανεξάρτητα από την

Η επίδραση της άσκησης στη σχέση κόστους φαρμακευτικής δαπάνης-οφέλους σε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο (s)

Το μεταβολικό σύνδρομο αποτελεί ένα σύνολο διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων της υπέρτασης, της δυσλιπιδαιμίας, της υπεργλυκαιμίας και της σπλαχνικής κοιλιακής παχυσαρκίας, και εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η θεραπεία του μεταβολικού συνδρόμου απαιτεί ταυτόχρονη χρήση πολλών φαρμάκων, η οποία οδηγεί σε αρνητικές επιπτώσεις, ανεπαρκή συμμόρφωση των ασθενών στη θεραπεία και τελικό αποτέλεσμα την αναποτελεσματική διαχείριση της νόσου. Η αλλαγή του τρόπου ζωής και η ενσωμάτωση της άσκησης στην καθημερινότητα αυτών των ασθενών θα μπορούσε να βελτιώσει τις ανωτέρω κλινικές συνιστώσες του μεταβολικού συνδρόμου. Πρόσφατη μελέτη, συνολικής διάρκειας 5 ετών, διερεύνησε ειδικότερα αν η άσκηση μπορεί να περιορίσει το αυξημένο κόστος

Άσκηση και παιδικός καρκίνος (s)

Οι επιβιώσαντες από καρκίνο στην παιδική ηλικία κινδυνεύουν να αναπτύξουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες λόγω της προηγηθείσας θεραπευτικής αγωγής, πολλές από τις οποίες παραμένουν για χρόνια μετά το τέλος της θεραπείας. Η εφαρμογή παρεμβάσεων με στόχο την άμβλυνση των παρενεργειών που συνδέονται με τον καρκίνο και την ακολουθούμενη θεραπευτική αγωγή αποτελεί μείζον ζήτημα στην παιδιατρική ογκολογία. Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση διερεύνησε το ρόλο της σωματικής άσκησης στο πεδίο της παιδιατρικής ογκολογίας και ειδικότερα στη βάση τριών πυλώνων: (i) άσκηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας του καρκίνου στην παιδική ηλικία, (ii) άσκηση κατά τη διάρκεια και μετά τη μεταμόσχευση αιμοποιητικών βλαστoκυττάρων και (iii)

Αξιολόγηση ενός επιβλεπόμενου προγράμματος άσκησης σε ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος (s)

Ο καρκίνος του παγκρέατος αντιπροσωπεύει περίπου το 3% όλων των καρκίνων και περίπου το 7% όλων των θανάτων από καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τον ρόλο της άσκησης στον καρκίνο του παγκρέατος είναι περιορισμένα και προέρχονται αποκλειστικά από αυστηρά ελεγχόμενες ερευνητικές συνθήκες. Πρόσφατη μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 22 ασθενείς με εντοπισμένο ή μεταστατικό καρκίνο του παγκρέατος, οι οποίοι συμμετείχαν σε πρόγραμμα επιβλεπόμενης άσκησης κατά τη διάρκεια χημειοθεραπείας ή χημειοακτινοθεραπείας, δύο φορές την εβδομάδα για 12 εβδομάδες. Η συγκεκριμένη μελέτη παρέχει προκαταρκτικές ενδείξεις ότι η εξατομικευμένη, επιβλεπόμενη αερόβια άσκηση και άσκηση με αντιστάσεις φαίνεται ότι είναι ασφαλής και

Η σωματική δραστηριότητα αποτελεί την καλύτερη υποστηρικτική φροντίδα στον καρκίνο (s)

4 Φεβρουαρίου 2023 – Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου Η διεπιστημονική υποστηρικτική φροντίδα των ασθενών με καρκίνο, η οποία ενσωματώνει τη σωματική άσκηση παράλληλα με τις ογκολογικές θεραπείες, θεωρείται πλέον πρότυπο για τη βελτίωση της επιβίωσης και της ποιότητας ζωής των ασθενών. Η επίδραση της άσκησης είναι σημαντική όσον αφορά τους παράγοντες που ρυθμίζουν την ανάπτυξη του όγκου, όπως το ανοσοποιητικό σύστημα, η φλεγμονή, η ιστική αιμάτωση, η υποξία, η αντίσταση στην ινσουλίνη, ο μεταβολισμός, τα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών και η καχεξία. Τα τελευταία χρόνια έχει δημοσιευθεί ένας διαρκώς αυξανόμενος όγκος ερευνών σχετικά με τις επιδράσεις και το ρόλο της σωματικής

Συσχέτιση μεταξύ ύπνου, καθιστικού χρόνου, σωματικής δραστηριότητας και παχυσαρκίας σε εφήβους (s)

Σε πρόσφατη επιστημονική μελέτη στην οποία συμμετείχαν 217 έφηβοι ηλικίας 10-16 ετών διερευνήθηκε η επίδραση της αντικατάστασης 10 λεπτών καθιστικού χρόνου με ύπνο ή σωματική δραστηριότητα διαφόρων εντάσεων σε βάθος χρόνου 2 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η δεκάλεπτη αντικατάσταση του καθιστικού χρόνου με σωματική δραστηριότητα υψηλής έντασης συνδέθηκε με χαμηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας στην μετέπειτα εφηβεία σε συγκεκριμένες ομάδες συμμετεχόντων. Συνολικά, οι ευκαιρίες για την προώθηση μιας κατάλληλης ισορροπίας μεταξύ ύπνου, καθιστικού χρόνου και όλων των επιπέδων έντασης της σωματικής δραστηριότητας θα πρέπει να ενθαρρύνονται στους εφήβους για τη βέλτιστη ανάπτυξή τους και τη μείωση του κινδύνου μελλοντικών

Επίδραση των αθλημάτων και της ομαδικής άσκησης στην κοινωνικοψυχολογική υγεία των ηλικιωμένων (S)

Σύμφωνα με τα ευρήματα της Ιαπωνικής Γεροντολογικής Μελέτης, η οποία έλαβε χώρα για χρονικό διάστημα 3 ετών σε 33.746 άνδρες και 36.799 γυναίκες ηλικίας ≥65 ετών, η συμμετοχή ηλικιωμένων ανδρών σε ομαδικά παιχνίδια γκολφ και η ομαδική συμμετοχή ηλικιωμένων γυναικών σε περπάτημα, ασκήσεις με βάρη και πεζοπορία θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα για την ενίσχυση της κοινωνικοψυχολογικής υγείας αυτών των ατόμων. Πιο συγκεκριμένα, η συμμετοχή ανδρών τρίτης ηλικίας σε ομάδα (ψυχαγωγικού) γκολφ περιόρισε σημαντικά την έκπτωση όλων των δεικτών κοινωνικοψυχολογικής υγείας τους που εξετάστηκαν: αυτοαξιολογούμενη κατάσταση της υγείας, υποκειμενική αίσθηση ευεξίας, συχνότητα γέλιου και καταθλιπτικά συμπτώματα. Παρόμοια, οι

Η άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση σε άνδρες με ιδιοπαθή υπέρταση (S)

Η τακτική άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση, αλλά οι υποκείμενοι μηχανισμοί που διαμεσολαβούν αυτή την ευεργετική επίδραση παραμένουν ασαφείς. Πρόσφατη επιστημονική μελέτη αξιολόγησε την πιθανή συμμετοχή της παννεξίνης-1 (pannexin 1),   ενός διαύλου απελευθέρωσης ΑΤΡ, στη μείωση της αρτηριακής πίεσης που προκαλείται με την άσκηση.  Είκοσι επτά άνδρες μέσης ηλικίας, 13 με φυσιολογική αρτηριακή πίεση και 14 με υπέρταση σταδίου 1 (συστολική αρτηριακή πίεση 130 – 139 mm Hg και διαστολική 80 – 89 mm Hg), οι οποίοι δεν ελάμβαναν φαρμακευτική αγωγή, συμμετείχαν σε πρόγραμμα υψηλής έντασης αερόβιας άσκησης ποδηλάτησης διάρκειας 8 εβδομάδων. Η συγκεκριμένη μελέτη ανέδειξε ότι η ασκησιογενής μείωση