Tag: Σωματική άσκηση

Ο καρκίνος του παγκρέατος αντιπροσωπεύει περίπου το 3% όλων των καρκίνων και περίπου το 7% όλων των θανάτων από καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τον ρόλο της άσκησης στον καρκίνο του παγκρέατος είναι περιορισμένα και προέρχονται αποκλειστικά από αυστηρά ελεγχόμενες ερευνητικές συνθήκες. Πρόσφατη μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 22 ασθενείς με εντοπισμένο ή μεταστατικό καρκίνο του παγκρέατος, οι οποίοι συμμετείχαν σε πρόγραμμα επιβλεπόμενης άσκησης κατά τη διάρκεια χημειοθεραπείας ή χημειοακτινοθεραπείας, δύο φορές την εβδομάδα για 12 εβδομάδες. Η συγκεκριμένη μελέτη παρέχει προκαταρκτικές ενδείξεις ότι η εξατομικευμένη, επιβλεπόμενη αερόβια άσκηση και άσκηση με αντιστάσεις φαίνεται ότι είναι ασφαλής και

Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι η σωματική αδράνεια συνδέεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου, ενώ, αντίθετα, η τακτική άσκηση έχει συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου και με ρυθμιστική επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου. Έτσι, ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός ερευνών εστιάζει στη μηχανιστική ερμηνεία και τεκμηρίωση των αντικαρκινικών επιδράσεων της σωματικής άσκησης και ειδικότερα στον χαρακτηρισμό των μοριακών μηχανισμών που συνδέουν την άσκηση με την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου. Πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένη από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece” αναδεικνύει ότι παράγοντες που προέρχονται από τους μυς, μυοκίνες και miRNAs, και οι οποίοι

Συστηματική ανασκόπηση ερευνών που πραγματοποιήθηκαν σε παραδοσιακά επαγγέλματα υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, π.χ. αστυνομικούς, πυροσβέστες, παραϊατρικό και ιατρικό προσωπικό πρώτης γραμμής, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών και των νοσηλευτών, έδειξε ότι η άσκηση μείωσε σημαντικά τα συμπτώματα της διαταραχής μετατραυματικού στρες στο προσωπικό των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων των αστυνομικών και των νοσηλευτών. Επίσης, με βάση τα αποτελέσματα αυτής της ανασκόπησης, η σωματική δραστηριότητα φαίνεται να σχετίζεται αντιστρόφως ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων της διαταραχής μετατραυματικού στρες σε νοσηλευτές και πυροσβέστες. Συνεπώς, θεωρείται απαραίτητη η ανάληψη πρωτοβουλιών προώθησης της σωματικής άσκησης για επαγγέλματα με υψηλό κίνδυνο έκθεσης σε τραυματικές εμπειρίες, με σκοπό

Συγκλίνουσες ενδείξεις υποδηλώνουν ότι η άσκηση θα μπορούσε να ενεργοποιήσει διαφορετικές οδούς που τροποποιούν τη δραστηριότητα των αργών κυμάτων κατά τη διάρκεια του ήρεμου ύπνου (non-rapid eye movement sleep), τα οποία έχουν συσχετιστεί με διαδικασίες παγίωσης της μνήμης. Πρόσφατες μελέτες σε ζώα παρέχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η χρόνια άσκηση επάγει θετικές αλλαγές στη νευροπλαστικότητα και προστατεύει διαφορετικούς τύπους μνήμης από τις επιπτώσεις μιας μεμονωμένης περιόδου αποστέρησης ύπνου, αλλά όχι από εκείνες ενός συνεχιζόμενου επί μακρόν περιορισμό του ύπνου. Ωστόσο, τα στοιχεία που υποστηρίζουν μια προστατευτική επίδραση της άσκησης έναντι των επιπτώσεων της έλλειψης ύπνου στη μνήμη του ανθρώπου είναι ακόμη